Rijs - Stavoren
Joyce Roodnat wandelt door Nederland en de rest van de wereld. Deze week in Gaasterland.
Het bankje in het Rijsterbos wordt bezet gehouden door vier drinkflesjes in vier kleuren. Ze zijn van het sportieve type, lichtgewicht met drinktuit. Helemaal alleen staan ze daar, of nee, dat kun je van een fles niet weten, misschien zitten ze wel en beluisteren het ruisen van de dikke eiken langs het brede zandpad. Net als ik er een wil oppakken, arriveren twee van de eigenaars, joggers, bij het bankje: ,,Dit is kunst van de hardlopers'', zegt de ene.
De andere, een karnemelkse jongen met sproeten over zijn hele gezicht en wijde oren, grijnst. ,,Je kunt hier klaverbladen lopen, rondjes van steeds 400 meter.'' Zo had ik het nog niet bekeken, ik zag vooral een romantisch bos, met stammen op stapels, de zon achter hoge bladerkronen en een vracht lichtvlekken over de varens. Zonder te drinken rennen ze verder. Ze nemen de klaverbladen snel, nog tweemaal kruisen ze ons pad, telkens rozer aangelopen.
Een smaller paadje, waar het afgevallen blad ook de fermste stap zacht laat knarsen, voert naar een IJsselmeerstrandje. Met een strandpaviljoen dat nostalgisch maakt, kinderen in een branding met minieme groenige glimgolfjes, en kitesurfers die, hangend onder een gekromde reep felgekleurd zeil, over het water voortjakkeren als dolle vlinders. De wolken strekken hun geschulpte randen langs een babyjasjes-blauwe lucht, wij lopen het eikenbos in en uit en in en uit, en telkens zien we ver over het weiland. Daarachter beweegt het water.
In het dorp Bakhuizen heeft Café Domper (ook biljart en klaverjassen) onder een boom een strand-diorama ingericht (luchtbed, strandballen, zwembandjes en nog zo wat, en een plastic flamingo). ,,Mijn vrouw verzint altijd iets anders'', vertelt de caféhouder. Zijn vrouw heeft trouwens ook een pasgeboren hondje het leven gered met mond-op-mondbeademing. Heerlijk lopen is het hier, tot nu toe. Maar dan. Dan verplicht de route tot kilometers dijk. Dorre dijk, onder een autoweg, met langs het onbewogen water vermoeide mensen onder verschoten parasollen. Deze pure wandelcorvee maakt balorig.
Ik hoor een veerooster galmen als een gong dankzij het verkeer. Ik vergaap me aan de blote zonnebaders op de dijk direct achter Laaxum. Ik merk op dat het geelgeblakerde gras onder mijn schoenen knispert als ongekookte spaghetti en dat de verdroogde koeienstront juist krakelt als oude krant. Ik verveel me en ga veel te snel lopen. Daar is Stavoren. Eindelijk.
Info: 16 km. Kaarten 78-81 uit: Zuiderzeepad. Uitg. Wandelplatform-LAW, Amersfoort, 3e druk. Openbaar vervoer tussen begin- en eindpunt is tijdrovend. Tel. taxi 0514 605000.